အသင်ကိုရွှေလူ၊ ကျုပ်မှ မချစ်ဘဲ

ဆူးငှက်

““မန္တလေးဆို ..ရွှေမြို့၊
ဒို့ရတနာပုံနေပြည် …
တင့်တယ်သာယာစည်ကား … ဟိုတုန်းအခါကလေ …
အဲဒါတွေ မတွေးကြနဲ့
ရှေ့ ဆက်ကာ စီမံကြံစို့လေ …””တဲ့။
သီချင်းရေးဆရာ အေဝမ်းဆရာညှာနဲ့ မြို့မအသင်းကြီးက စစ်ကြီးအပြီး မန္တလေးပြန်အဝင်မှာ မန္တလေးပြန်လည် ထူထောင်ရေးအတွက် အားကောင်းမောင်းသန် ပြန်လည် ကြိုးစားကြဖို့ အားပေးခဲ့ပေမယ့် လူတွေက ပန်းနေပြီ။ ခြေကုန်လက်ပန်းကျနေကြပြီ။ ကမ္ဘာစစ်ကြီးကြောင့် မြို့မှာ ပြာဘုံဘဝရောက်ရှိသွားခဲ့သည့်အတွက် ကိုယ့်အိုးကိုယ့်အိမ်နေရာကိုပင် မနည်းပြန်လည်ရှာဖွေကာ ဖြစ်သလိုယာယီတဲထိုး၍ နေကြရသည်။ ကမ္ဘာစစ်ကြောင့် ပျက်စီးသွားသော မြို့ပြကြီး ပြန်လည်ထူထောင်ရေးအတွက် ကာယကံရှင် မြို့သူမြို့သားများ၏ စိတ်ဓာတ်ကြံ့ခိုင်မှု၊ စိတ်ဓာတ်ပြင်းပြမှု၊ စိတ်ဓာတ်အားမာန်များ စွမ်းစွမ်းတမံရှိရေးကား အထူးလိုအပ်လှပေသည်။

ကမ္ဘာစစ်ကြီးကား ရုပ်ဝတ္ထုပျက်စီးစေမှုများသာမက စိတ်ဓာတ်ရေးရာပျက်စီးစေမှု“ဆိုးမွေ”များကို တနင့်တပိုး ပေးခဲ့ချေပြီ။ နိုင်ငံခြားသားစစ်သားများနှင့် အတူပါလာသော အသောက်အစား၊ အပျော်အပါး၊ လောင်းကစားမှုများက စိတ်ဓာတ်နုပျိုစ အရာရာစူးစမ်းစွန့်စားလိုစိတ် ပွင့်ဖူးစ မြန်မာလူငယ်များအား လမ်းမှားရောက်အောင် ဆွဲဆောင်ခဲ့ကြသည်။

မန္တလေးမြို့လယ်ကောင် ရုံတော်ကြီး၊ ကျောက်သွေးတန်းနှင့် တရုတ်တန်းရပ်ကွက်များတွင် ရုတ်ခြည်းပေါ်ပေါက်လာသော အောက်လင်းဓာတ်မီး ထိန်ထိန်ညီးနှင့် ဟိုတယ် စားပွဲရုံကြီးများဆီ လူတရုန်းရုန်း စည်ကားနေခြင်းက သက်သေဖြစ်ပါ၏။ အများစုမှာ လူငယ်များချည်းဖြစ်နေသည်။ ရသမျှ ငွေကြေးအား နေ့ဖို့ ညစာပင်မထားဘဲ ..နောင်ခါလာ နောင်ခါဈေး သဘောထားကာ ပျော်ပျော်ကြီးသုံးစွဲ ဖြုန်းတီးပစ်နေကြသည်။

ထို့ကြောင့် ဆရာမြို့မငြိမ်းက “လူမိုက်နှင့်ငွေ”ဟူသော သီချင်းတစ်ပုဒ် ရေးစပ်၍ပင် သတိပေးခဲ့ဖူးလေ၏။ ထိုသီချင်း၏ ခြေဆင်းကို ဆရာမြို့မငြိမ်းက“ချစ်တဲ့သူငယ်လေး” အစချီ အိုင်ချင်းပုံစံ ရေးစပ်ခဲ့ခြင်းက ထူးခြား ဆန်းသစ်မှုတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ ရှင်ငြိမ်းမယ်၏ အိုင်ချင်းများမှာက “ချစ်တဲ့သူငယ်လေး”အစချီ အိုင်ချင်းပုံစံ ရေးစပ်ခဲ့ခြင်းက ထူးခြားဆန်းသစ်မှု တစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ ရှင်ငြိမ်းမယ်၏ အိုင်ချင်းများမှာက “ချစ်တဲ့သူငယ်လေး … သူငယ်ချင်းကောင်းယောင်းမတို့လေ ..”ဟု စတင်ခဲ့ပုံအား ဆရာက သူ၏ ဟာသဉာဏ်ဖြင့် “ချစ်တဲ့သူငယ်လေ .. သူငယ်ချင်းဆိုး … ကြမ်းပိုးထိုးဖက်တို့လေ. ..” ခပ်သွက်သွက်လေး စဖွင့်ခဲ့သည်။

ဆရာမြို့မငြိမ်းရဲ့ “လူမိုက်နှင့်ငွေ” သီချင်းကို နားဆင်ကြည့်ပါဦး ..

““ချစ်တဲ့သူငယ်လေ … သူငယ်ချင်းဆိုး ကြမ်းပိုးထိုးဖက်တို့လေ…
ငွေရအောင်လို့၊ ကိုယ်တို့အကြိုက်၊ ဆင်ခြင်လိုက်သော် …
လက်ဝါးလယ်ခေါင်၊ ခူကောင်ကိုလွှတ်
ပူနေအောင်လွှတ်၊ ဂိုင်တွေလွှတ်ပွ (ရမရဆိုလျှင် ..)၃
စာကလေးဗေဒင်ကမှ ဟောတတ်မလေ …
အလို … တူငယ်ငယ်က၊ ဆိုးပါတဲ့ … ကြမ်းပိုးတို့တစ်တွေ … လေး။

ရသလောက်ဆိုပါတော့ဗျ၊ လိုချင်ရှာသလေ။
ကျပ်သုံးဒင်္ဂါးအပြားရေ … အစုလိုက်အစုလိုက် တောင်လိုပုံပါစေ …၊
ငွေစက္ကူရောင်စုံအထပ်လိုက်၊မဟာပထဝီမြေလို …
နှစ်သိန်းလေးသောင်းထုလောက်၊ မောက်ချင်မောက်ပါစေ ပိုမယ်မထင်ပါပေ။

စားစေ၊ သောက်စေ၊ ပျော်စေ၊ ပါးစေ …၊အမိန့်တော်ကိုချွေ
ပုပုရွရွ လူမှန်သမျှမှာ အာဏာပိုင်တဲ့ငွေ …၊
ဘိုးဘိုးအောင် အဇ္ဈဂေါဏ တောင့်တကြောင့်ကြ ရှာတာတွေ
ခရီးဝေးသွားကြတာလည်း..ငွေ၊သမီးပေးမှားကြတာလည်း…ငွေ၊
သူရှိရင်လေ … ပုတ်လောက်နီးနီး၊ မျက်နှာကြီးပါပေ …၊

(မိန်းမယူရင် ငွေသာအဆင်ပြေ…ယောက္ခမအိမ်မှာ ကိုယ်နေချင်သလိုသာနေ …
ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထား လူကလေး ဘာမှအားမနာနဲ့လေ)၂
ဟိုဟာလေး … စားလိုက်ဦးကွဲ့၊ ဒီဟာလေး စားလိုက်ဦးကွဲ့၊
တပြုံးပြုံးနဲ့ လောကွတ်တော်တွေကျေ ယောက္ခမကြီးရဲ့ အဖြစ်တွေ ..၊
မြင်သေး၊ အရေးပေးတာတွေ …၊

မီးယပ်ခြောက်ပိန် ငွေရည်လူးတော့ အလှထူးပါတဲ့ ခင်သူဇာမေ
ဖယောင်းတိုင်တောင့်တွေ ခေါင်းမှာလူးလို့ အပျိုကြီးများတောင် ပြီတာငွေ
…၊
(လိမ်တာ ကလိန်တာ၊ ညာတာတွေ၊ ပွေတတ်သမျှပွေ)၂
အပေါင်ဆိုင်ကိုလည်း သူ့အတွက်နဲ့ မိတ်ဆက်ကြရပေ …
မဆင်ခြင်သူတွေ ဖုန်းကြတော့ငွေ မဆင်ခြင်သူကို မုန်းလှတဲ့ငွေ …၊
အသင်ကိုရွှေလူ ကျုပ်မှမချစ်ဘဲ ခွဲမှဖြစ်မယ် မောင်ရေ …
ကျုပ်စရိုက် လူမိုက်ထံမှာမနေ။

(မိန်းမယူရင် ငွေသာအဆင်ပြေ … xxxxxxxxxxx အရေးပေးမှာတွေ …)။

ဆရာမြို့မငြိမ်း၏ သီချင်းတွင် ခေါင်းစဉ်ကပင် “လူမိုက်နှင့်ငွေ”ဟုဆိုသောကြောင့် မြန်မာတွေ နားစွဲနေတဲ့ ဆိုရိုးစကား “လူမိုက်နှင့်ငွေ အတူမနေ”ဟူသည်ကို ချက်ချင်း အတွေးရောက်သွားစေသည်။ ထိုရည်ရွယ်ချက်ကို သြဝါဒပေး၊ ပညာပေးသည့်ပုံစံ အပေါ်စီးမှ မရေးဘဲ လက်ရှိမြင်တွေ့နေကြရသည့် သုံးဖြုန်းသောက်စား လောင်းကစားနေကြမှုတွင် ကိုယ်တိုင်ပါဝင် စီးမျောလိုက်ပြီးမှ “ဒီလိုသာ သုံးဖြုန်းနေမယ်ဆိုရင်၊ ငွေဆိုတာ လူမိုက်တွေ ထံမှာ နေရိုးထုံးစံမရှိ”ကြောင်းသက်မဲ့ “ငွေ” ကိုယ်နှိုက်ကပင် သက်ရှိ၊ အသိဉာဏ်ရှိ “လူ”ကို လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုး အပြစ်တင်ကာ ခွဲခွာသွားခဲ့လေဟန် ရေးစပ်ခဲ့၏။ ဆရာ့သီချင်းစာသားထဲမှ

““မဆင်ခြင်သူတွေ …ဖုန်းကြတော့ ငွေ၊ မဆင်ခြင်သူကို …မုန်းလှတဲ့ငွေ””
ဟူသော အပိုဒ်မှ ဝိဘတ် သုံးစွဲပုံများကို သတိမူသင့် လှပေသည်။

နောက်ပိုင်း ထိုသီချင်းကို ပြန်ဆိုကြတော့ ထိုစာသားများကို ခပ်လွယ်လွယ် ခပ်ပေါ့ပေါ့နှင့်
“မဆင်ခြင်သူတွေ ဖုန်းကြတဲ့ငွေ၊ မဆင်ခြင်သူတွေ သုံးကြတဲ့ငွေ”ဟုပဲ သီဆိုနေကြသည်။

ထိုထက် ဆိုးသည်မှာ ဆရာက သက်မဲ့ “ငွေ”ကပင် သက်ရှိ“လူ”ကို ပညာပေးလိုက်ပုံက “အသင်ကိုရွှေလူ … ကျုပ်မှမချစ်ဘဲ …၊ ခွဲမှဖြစ်မယ်မောင်ရေ … ကျုပ်စရိုက်၊ လူမိုက်ထံမှာမနေ …” ဟူလို။ ထိုစာသားကို ဂရုမမူကြဘဲ ““အသင်ကိုရွှေငွေ ကျုပ်မှမချစ်ဘဲ…” ဟု သီဆို အသံသွင်းခဲ့ဖူးကြခြင်းကလည်း “အမှား”ဆိုတာ သိထားကြဖို့ လိုပါသည်။

ဘာပဲပြောပြော စစ်ပွဲတွေကြောင့် အလုပ်အကိုင်တွေ ပျက်တာထက် ပညာသင်ကြားရေးတွေ ပျက်ကုန်တော့ လူငယ်တွေအားလုံး အကျင့်စာရိတ္တတွေ ကြောက်ခမန်းလိလိ ပျက်ပြားသွားကြခြင်းက သင်္ခန်းစာပဲ ဖြစ်ပါသည်။

#voiceofmyanmar #VOM #ဆူးငှက် #ဆောင်းပါး