အေးချမ်းသူ(VOM) “ဒီအရုပ်လေးတွေ ရောင်းရမှ ထမင်းစားရမှာလေ ဒီအရုပ်တွေ မရောင်းတော့ ဘာနဲ့စားရမလဲ၊ အသံတုပညာနဲ့က လုပ်စားလို့မရတာ ခေတ်လည်း မရှိတော့ဘူး”လို့ ပြောလာသူကတော့ မြန်မာနိူင်ငံမှာ တစ်ဦးတည်းသာကျန်တော့တဲ့ အသက် ၇၅နှစ်အရွယ် အသံတုပညာရှင် ဦးရဲဆွေလေးပဲဖြစ်ပါတယ်။ မနက်အစော အိပ်ရာကနေထကာ ကလေးကစားစရာအရုပ်တွေကို ဘထ္ထရီစက်ဘီးပေါ်တင်ကာ နေအိမ်နဲ့ နီးစပ်ရာရပ်ကွက်တွေကို နေ့စဥ်သွားရောက် ရောင်းချနေရသူ ဖြစ်ပါတယ်။ ဂျိုကာဦးထုပ်ကို ခေါင်းမှာဆောင်း၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးအတုကိုတပ်ထားတာကြောင့် မြင်ရသူအဖို့ သူ့ကို ဂျိုကာလူရွှင်တော်ကြီးတစ်ဦးလို့ ထင်မှတ်ရပါတယ်။ ရပ်ကွက်နဲ့နီးရာ စျေးတွေ၊ ကျောင်းတွေ၊ ကားဂိတ်တွေမှာ ကလေးကစားရုပ်တွေအပြင် ဂျိုကာဦးထုတ် နှုတ်ခမ်းမွှေးအတု ပူဖောင်းတွေကို သွားရောက်ရောင်းချရတာ ဟာ သူရဲ့နေ့စဥ်လုပ်ငန်းပဲဖြစ်ပါတယ်။ “ပူဖောင်းဆို လူတွေမဝယ်နဲ့ ပေါက်မယ် ပူဖောင်းဆိုတာ ပေါက်တဲ့အရာပဲလေ၊ တခါတလေ စိတ်ထဲမကောင်းဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဒီလိုပဲရောင်းရတာလေ”လို့ သူကပြောပါတယ်။…
Read Moreကလေးကစားစရာတွေ ရောင်းနေရတဲ့ အသံတုဝိဇ္ဇာ
