အသားညိဳစိမ့္စိမ့္ ၊ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ သြက္သြက္လက္လက္ပဲရွိေသးတယ္။သူ႔ၾကည့္လိုက္ရင္ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္လို ့ဘယ္သူမွထင္မွာမဟုတ္ဘူး။အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ သူျပသနာတက္တယ္။အသက္ေျခာက္ဆယ္ထက္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္လုပ္လို ့ဆိုၿပီး သူ႔ကိုေငြက်ပ္သိန္းခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျပန္ေလ်ာ္ဖို ့ဆံုးျဖတ္ခံခဲ့ရတယ္။သူက ဆရာမ ေဒၚမာမာျမင့္ပါ။အထက ၁၂ ေက်ာင္းက အလယ္တန္းျပတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စာအသင္အျပေကာင္းသူ ၊လူခ်စ္လူခင္မ်ားသူလို ့ေျပာရမယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို မဂၤလာပါ ဆရာမလို ့ႏုတ္ဆက္လိုက္တယ္။ သူလည္းေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ျပံဳးျပၿပီး ျပန္ႏုတ္ဆက္တယ္။တကယ္ေတာ့ ဒီလိုျပသနာတက္ထားသူတစ္ေယာက္ကို ခေစ့တြင္းက် အင္တာဗ်ဳးဖို ့ဆိုတာ အားနာစရာေကာင္းသလို ၀မ္းနည္းစရာေတြလည္း ပါလာႏိုင္တယ္ေလ။
သူေပါ့ေပါ့ပါးပါးျပံဳးျပေပမယ့္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတဲ့ပံုကေတာ့မေပ်ာက္ေသးပါဘူး၊မ်က္တြင္းေတြက်ေနသလို နည္းနည္းလည္းႏြမ္းေနပံုပဲ။
ၿပီးေတာ့ သူကပဲစေျပာတယ္။ အသိေတြက မီီဒီယာေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဳးဆက္မလုပ္ဖို ့တားထားတယ္တဲ့။ဒါေပမယ့္ တိုင္းမွဴးလာလွဴတဲ့ကိစၥကေတာ့ ေျပာရဦးမွာပဲ ဆိုျပီး “ဆရာမေလ်ာ္ရမယ့္ေငြကို တိုင္းမွဴးက လာလွဴသြားတယ္။ခုႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္းလာလွဴသြားတယ္”ဆိုျပီးေျပာတယ္။
ဒါၿပီးေတာ့ အင္တာဗ်ဴးရေအာင္ဆိုသူ႔အခန္းထဲေခၚသြားတယ္။သူ႔အခန္းဆိုတာက တစည(တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးပါတီ) ၀င္းထဲက လိုင္းခန္းေလးပါ။ကြ်န္ေတာ္အျမင္အရဆို ဆယ္ေပပတ္လည္ေလာက္ပဲရွိမယ္။ပစၥည္းေတြကလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိဘူး၊ဟင္းခ်က္စရာေတြတင္ထားတဲ့ စင္ေလးရယ္၊ထိုင္ခံုေလးေတြရယ္။၀ိႈက္ဘုတ္တစ္ခ်က္ရယ္။ကြ်န္ေတာ္သတိထားမိတာက အိပ္ရာမရွိတာပါ၊အဲ့ဒီသံမံတလင္းခင္းထားတဲ့အခန္းထဲမွာ ကုတင္တစ္လံုးမွ မေတြ႔မိဘူး။သူဘယ္လိုအိပ္ပါလိမ့္။ထားေတာ့။
လုပ္သက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ပညာေရး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈဟာ ဒါေတြပဲရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို ့သင့္ေတာ္ရာေနရာမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ဆရာအဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုေတာ့ သူက ပလတ္စတစ္အိတ္ တစ္ခုကိုျဖည္ေနတယ္။အဲ့ဒါေငြထုပ္ပါ။ခုႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္း ေငြထုပ္ ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ေရွ႕ခ်ျပရင္း “ဆရာမဘ၀မွာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ေငြ တစ္ခါမွမကိုင္ဖူးဘူး”တဲ့။ သူကရီရင္းဆက္ေျပာတယ္။ “ေခါင္းေပၚကအထုတ္ႀကီးျပဳတ္က်သြားသလိုပဲ၊ေလ်ာ္စရာရွိျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးေလ်ာ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မပူရေတာ့ဘူးေပါ့”
သူ႔ရဲ႕ အဲ့ဒီျဖစ္ရပ္ကို စျပီးသိရတာက မႏၱေလးက ပရဟိတသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကို၀မ္း ဆိုသူဆီကပါ။သူကဆရာမတစ္ဦးအဲ့လိုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သူစိတ္မေကာင္းဘူး၊သူ႔ရဲ႕ဖုန္းကိုေရာင္းၿပီး ေငြဆယ့္တစ္သိန္းမတည္မယ္။လွဴေပးၾကပါဆိုၿပီး လိုင္းေပၚကေန တင္လိုက္တယ္၊အဲ့ဒီမွာ ဆရာမရဲ႕ကိစၥကို လူစိတ္၀င္စားမႈမ်ားလာခဲ့တာပါ။
ဆရာမျဖစ္စဥ္က ဒီလိုပါ။သူကျမစ္သားၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ဆရာမလိုအပ္တယ္ဆိုေတာ့ ေထာက္ခံစာေလးနဲ႔ အလုပ္တန္း၀င္လိုက္တယ္။ဆြဲခန္႔လို႔ေခၚတာေပါ့။အဲ့ဒီမွာ သူမွတ္ထားတဲ့ သူရဲ႕ေမြးသကၠရာဇ္ကတစ္မ်ဳိး ၊ဒါေပမယ့္ ပင္စင္ေပးတဲ့အသက္မွန္မမွန္ကိုးကားမႈက ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္က သကၠရာဇ္ျဖစ္ေနတယ္။အဲ့ဒီမွာ သူက အသက္ေျခာက္ဆယ္ထက္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ပိုလုပ္မိသလိုျဖစ္သြားတယ္။အဲ့ဒီေတာ့ သူပိုလုပ္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္စာလစာေတြကို ျပန္ေလ်ာ္ရမယ္ဆိုျဖစ္လာတယ္။
“ဒါေတြက ဆရာမရဲ႕လုပ္အားခေတြပဲေလ၊အခုပိုက္ဆံေလ်ာ္ရမယ္ဆိုတာလည္း ဘယ္ဥပေဒနဲ႔ဆိုတာ တိတိက်က်သိရမွျဖစ္မယ္။ေက်ာင္းမွာသင္ရတဲ့ ေရသည္ျပဇာတ္လိုေပါ့။ေရသည္ေယာက်ာၤးက တိုင္းျပည္တစ္၀က္ပိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ သူ႔ေခြ်းႏွဲစာေလးကို ရေအာင္ျပန္ရွာတာပဲေလ၊ဆရာမလည္းအဲ့လိုပဲ ကိုယ့္လုပ္အားချဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ်ားစိုက္လွဴေပးလည္း ႏွေျမာတာပဲ”
တစ္လ တစ္သိန္းေက်ာ္သာရတဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္အဖို႔ သူ႕လစာရဲ႕သံုးႏွစ္ေက်ာ္စာ ခုႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္းေက်ာ္ဆိုတာ ေလ်ာ္ဖို ့ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေနအထားပါ။အခုေတာ့ သူ႔သက္ျပင္းေမာခ်ႏိုင္ေအာင္ ကူညီလိုက္တာက ၾကည္းေရေလမိသားစုဆိုတဲ့ အလယ္ပိုင္းတိုင္းစစ္ငွာနခ်ဳပ္ကတိုင္းမွဴးပါ။
“သူက သူ႔တိုင္းထဲမွာ ပညာေရး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အခုလုိျဖစ္တာမၾကည့္ရက္လို ့ပါဆိုၿပီးလာလွဴသြားတယ္၊ျပီးေတာ့ ဆရာမက်န္းမာေအာင္ေနပါ၊ပင္စင္ခံစားပါဆိုျပီး ေျပာသြားတယ္။”
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေငြေတြကို ခ်က္ခ်င္းမေလ်ာ္ေသးဘူးလို ့ဆရာမကေျပာတယ္။ပင္စင္ဥပေဒအရလား ၀န္ထမ္းဥပေဒလား စတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြသိမွ ေလ်ာ္မယ္လို ့ေျပာတယ္။သူေက်ာ္လြန္လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔အလုပ္လုပ္ရင္းရတဲ့ပိုက္ဆံသာျဖစ္တယ္လို ့သူကဆိုပါတယ္။
ပစ္ရခတ္ရ ခက္ခက္ခဲခဲဆံုးျဖတ္ရတဲ့ တပ္မေတာ္လိုေနရာမွာေတာင္ အသက္ေျခာက္ဆယ္ထက္ေက်ာ္လြန္လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရွိတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ စာသင္ခန္းထဲမွာ စာသင္တဲ့အလုပ္ကို ေက်ာ္လြန္လုပ္မိလုိ ့ေလ်ာ္ရတယ္ဆိုတာ သဘာ၀မက်ဘူးလုိ႔ ေျပာလို ့ရတယ္။ဆရာမကတကယ္သန္မာတုန္းပါ။၀ူရႈးပညာရွင္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ပါေသးတယ္။သူ႔စာသင္ႏိုင္စြမ္းေတြအတြက္ ပိုလုပ္ခဲ့လို ့ႏိုင္ငံေတာ္ကေတာင္ေထာက္ပံ့သင့္တယ္ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကလည္း လူမႈကြန္ယက္အေပၚမွာ အျပည့္ပါပဲ။
တဆက္တည္းမွာပဲ တပ္မေတာ္ကိုအျမင္မၾကည္တဲ့သူတစ္ခ်ဳိ႕က တပ္မေတာ္က ေပးလွဴလိုက္တဲ့အေပၚ မ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးပံုပါပဲ။ အဲ့ဒီ သက္ေရာက္မႈကဆရာမဆီသြားပါတယ္။ ဆရာမက လိမ္လည္ျပီး ခိုးလုပ္ခဲ့တဲ့ပံုစံ၊ဆရာမမွာပဲ အျပစ္ရွိတဲ့ပံုစံမွတ္ခ်က္ေတြ ထြက္လာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ သီးျခားအျမင္ကိုထည့္ေျပာရရင္ ရာထူး၀န္ရံုးကအစ တိုင္းပညာေရးမွဴးအလယ္ ေက်ာင္းတာ၀န္ရွိသူေတြအဆံုး တာ၀န္ရွိတယ္လို ့ျမင္ပါတယ္။တစ္ရက္ တစ္လ တစ္ႏွစ္မဟုတ္ပဲ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ပါ။ဆရာမ ပင္စင္တင္မွ သိတယ္ဆိုေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြအေပၚတိက်တဲ့မူ၀ါဒေတြနဲ႔ စနစ္တက် စာရင္းဇယားေတြအားနည္းမႈကိုလည္း လွမ္းျမင္ရပါတယ္။
ဒါ့အျပင္အေျခခံေက်ာင္းေတြမွာ သီးသန္႔နားလည္မႈတစ္ခ်ဳိ႕လည္းရွိပါတယ္။ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္လာတဲ့ ေက်ာင္းအေပၚ လူပီပီ သံေယာဇဥ္တြယ္လာတတ္တာပါပဲ။ပင္စင္ယူလိုက္ေပမယ့္ စာသင္ႏွစ္ျပီးတဲ့အထိ အခမဲ့လာသင္ေပးၾကတာပါ။တရား၀င္မဟုတ္ေပမယ့္ ပင္စင္ရ ဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲ့လိုလုပ္ၾကပါတယ္။
အခုလက္ရွိမွာ ပင္စင္ေတြရဲ႕အသက္ကို အကိုးအကားအျဖစ္ ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္ကေမြးသကၠရာဇ္ကို အမွန္ယူတာပါ။ဒီမွာလည္း ျမန္မာလူမ်ဴိးရဲ႕ထံုးစံ အသက္လိမ္ေက်ာင္းထားသူေတြ ရွိခဲ့တာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္စုဇယားကအသက္ ၊ေက်ာင္းသက္ ၊တကယ့္အသက္ ကြာတာေတြလည္းအမ်ားအျပားပါပဲ။
ဆရာမေဒၚမာမာျမင့္ကေတာ့ ဒါရဲ႕သားေကာင္ တစ္ဦးျဖစ္သြားပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို ့အင္တာဗ်ဴးေနတုန္းမွာပဲ ဆရာမဆီကို ဖုန္းေတြဆက္တိုက္လာပါတယ္။အဆင္ေျပတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာေၾကာင္းလွမ္းေျပာသူေတြအပါအ၀င္ သတင္းငွာနတစ္ခ်ဳိ႕ကပါဆက္ၾကတာပါ။ဆရာမကလူခ်စ္လူခင္ေပါပံုပါပဲ။
သူ႔တပည့္ေတြက အဲ့ဒီေငြအတြက္ စုေပါင္းလွဴမယ္ဆိုတာအထိ ကမ္းလွမ္းလာခဲ့ပါတယ္။
“ပိုက္ဆံေလငါသားရယ္။ငါးဆယ္ေနေန ငါးေထာင္ေနေန ဒါသူတို ့ရွာထားေဖြထားတာ ဆရာမမယူခ်င္ပါဘူး၊အခုလည္းအလွဴရွင္ေတြကို ျပန္ပိတ္ေနရတယ္၊ဆရာမေလ်ာ္ရမယ့္ပိုက္ဆံလည္း ရၿပီေလ၊အဲ့ဒါေတြမလိုေတာ့ပါဘူး”တဲ့။
ဆရာမကိစၥအေပၚသက္ဆိုင္ရာ အစိုးရနဲ႔ ပညာေရး၀န္ႀကီးငွာနက ဘယ္လိုထပ္ဆံုးျဖတ္မလဲမသိေသးပါဘူး။စာအသင္အျပေကာင္းတဲ့ က်န္းမာေနတဲ့၊ပိုင္ဆိုင္မႈဘာမွမရွိတဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ အခုလိုျဖစ္ရတာ တိုင္းျပည္အတြက္ နစ္နာရပါတယ္။
“တိုင္းမွဴးႀကီးကလိုတာရွိလည္းေျပာပါတဲ့၊အိမ္တစ္လံုးေလာက္္ေတာင္းလိုက္မွထင္တယ္”ဆိုျပီး ဆရာမက ဟာသေဖာက္ပါတယ္။
၀မ္းနည္းပူေဆြးေနခဲ့ရတဲ့ ဆရာမမ်က္ႏွာအစား ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအျပံဳးေတြ ျပန္ျမင္ခဲ့ရပါၿပီ။အခုလိုမ်ဳိးတျခားသူေတြထပ္မျဖစ္ဖို ့လည္း ဆရာမက ဆက္လုပ္သြားမယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ျပန္ဖို ့အတြက္ဆရာမကို ႏုတ္ဆက္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။
မဂၤလာပါဆရာမ။
ေသြးသစ္(VOM)
#voicofmyanmar #ေဒၚမာမာျမင့္ #ေဆာင္းပါး
