Month: April 2022

××××××××××××××××××××××××××× ဆူးငှက် “သန့်ရှင်းဖြူစင် မြတွေတို့အသွင် မြအဆင်းကြည်လင် …ရေလောင်းနှစ်ကူးတဲ့ ခင်တို့ကိုလေ မာပါစေအကြိမ်ကြိမ် ဆုမိန်မိန် မမောတမ်းလောင်းရုံမကသေးပေါင် .. ကျေးဇူးလည်းတင် ဟိုနှစ်ဆီထွင် …တွေ့သားပေါ့ခင့်ကို ဒေဝစ္ဆရာနတ်မျိုးလို့ပဲထင် ဒီနှစ်မြင်ပြန် ယဉ်ပုံတွေ စာဖွဲ့လေမရိုးပေ ခါရေအကြို မှန်တယ်ထင် …” ဆရာမြို့မငြိမ်း ‘အေးအေးချမ်းချမ်း’ တေးသွားငြိမ့်ငြိမ့်နှင့်အတူ ငွေငန်းအလှပြယာဉက ပြန်လည်ထူထောင်ရေးအတွက် အားခဲနေသော မန္တလေးမြို့၏ ပြတိုင်းစေ့ သွားရောက်လှည့်လည်ရင်း အမျိုးသမီးရေသဘင်အသင်းများနှင့် ပျော်ရွှင်စွာ သင်္ကြန်ပွဲ ဆင်နွှဲခဲ့ကြပုံကို ကြုံခဲ့ကြရသူတိုင်းက ယနေ့တိုင် မမောနိုင်၊ မပန်းနိုင် ပြောပြနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ကွယ်လွန်သူ မြို့မနာယကကြီဦးတင်အေးကမူ ထိုနှစ်(၁၉၄၇)က ငွေငန်းမြို့မ အလှပြယာဉ်ကြီး သူနေထိုင်ရာ ဝါးတန်းရပ်သို့ တစ်ညနေတွင် ဝင်ရောက်လာသောအခါ အသင်းသားများက သီချင်းစာရွက်လေးတွေ ကိုယ်စီကိုင်ပြီး သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို သံပြိုင်သီဆို တီးမှုတ်လာကြသည်ဟု ဆို၏။ “ပျော်ပါစေမယ် လာကွယ်အလှရယ် ရေပက်ခံမယ်၊ မြို့မ…

××××××××××××××××××××××××××× ဆူးငှက် “အေးအေးချမ်းချမ်း လောင်းစမ်းသင်္ကြန်ရေ မာပါစေ … တောင်းဆုကိုချွေ။ ဖျန်းပက်သူတို့၊ ယဉ်စစချောနွဲ့နွှဲ့လုံမေ … ထောင့်သုံးရာရှစ်ခုနစ် သင်္ကြန်ရေ … စွတ်သူစိုသူ ကြည်ဖြူစွာလေ … စိတ်မှာထင်မြင် ရစင်တွေဖျန်း မောင်ရင်းပမာတမ်းတသူတွေ …” (မြို့မငြိမ်း) ကောဇာသက္ကရာဇ် ၁၃ဝ၈ ခုနှစ် ကုန်ဆုံးချိန် (၁၉၄၇ခုနှစ်)သင်္ကြန်သည် စစ်ကြီးပြီးနောက် မန္တလေး၌ ပထမဦးဆုံး ပြန်လည်စည်ကား အားတက်လာသော သင်္ကြန်လည်း ဖြစ်ပေ၏။ စစ်ကြီးမတိုင်မီက ခြိမ့်ခြိမ့်သည်း ဆင်နွှဲခဲ့သော မန္တလေးသင်္ကြန်သည် စစ်ကြီးကြောင့် အရှိန်အဟုန် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ၁၉၄၅၊ ၁၉၄၆တွင် ပြန်လည်စုစည်း အားယူခဲ့ကြရသည်။ ထို့နောက် ၁၉၄၇ ခုနှစ်မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃ဝ၈ ခုနှစ် သင်္ကြန်တွင် စိတ်သစ်၊ လူသစ်၊အားမာန်သစ်ဖြင့် အကသင်္ကြန်၊ အလှသင်္ကြန်၊ ဂီတသင်္ကြန်ကြီးအသွင် အပြိုင်အဆိုင် ဖူးပွင့်ကြဖို့ ၁၉၄၇ ခုနှစ်ဆန်းကတည်းက စီစဉ်ခဲ့ကြတော့၏။…

××××××××××××××××××××× ဆူးငှက် သင်္ကြန်ကာလ မန္တလေး၏ပြလမ်းများပေါ်တွင် ရေပက်ကစားသော ကလေးငယ်ဖြင့်သာ သင်္ကြန်မြင်ကွင်းကို ရိုးရိုးစင်းစင်း မြင်တွေ့ကြရပြီးသကာလ (၁၂၈၇-၈၈) ဝန်းကျင်ကာလများရောက်ပါမှ မန္တလေးမြို့လယ်တွင် နေထိုင်ကြသော ဘာသာခြားကြေးရတတ်များက သူတို့ပိုင်လော်ရီကုန်တင်ကားများပေါ် ရေပက်သည့် ကလေးငယ်များတင်ကာ မြို့အနှံ့ လှည့်လည်မောင်းနှင် ရေပက်ကစားကြတော့ ခေတ်ပညာတတ် မြန်မာလူငယ်များကလည်း မျက်ခုံးပင့်ကြည့်ကာ အားကျ ဝမ်းပါးလာကြ၏။ ဤသို့ဖြင့် လော်ရီမော်တော်ကားတချို့ မြို့ပြအနှံ့ လှည့်လည်ကစားပြန်တော့ ထိုထိုယာဉ်များအား ပြန်လှန်ရေပက်ကြမည့် ကလေးငယ်များကလည်း စောင့်စားစုစည်းမိကာ အပြန်အလှန် ရေပက်ကစားကြရင်းစည်ကားလာသည်။ ဤ’သဘင်’ကို အပျိုပေါက်၊ လူပျိုပေါက်များကလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းရိပ် မလိုက်လိုကြဘဲ ကြည့်ရှုချင်ကြ၏။ “ဟိုလူပက်ပါတော့လား”၊ “ဟိုမိန်းကလေး ပက်ပါတော့လား”ဟု အားပေးချင်လာ၏။ နောက်ဆုံး ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပါဝင်ဆင်နွှဲချင်လာတော့၏။ ဤသို့ဖြင့် နောက်ရက်သင်္ကြန်များတွင် မြန်မာလူငယ်လေးများလည်း နီးစပ်ရာ မော်တော်ယာဉ်များအပေါ် စီးနင်းကြကာ ရေပက်သင်္ကြန်ပွဲပျော်ပျော်ကြီး ဆင်နွှဲကြတော့သည်။ လူကြီးသူမများလည်း ပိပိပြားပြား ပျော်ပါးကြခြင်းမို့ ခွင့်ပြုကြရတော့၏။…

×××××××××××××××××××× ဆူးငှက် “ထပ်ထပ်ကယ်သာ စောတော့တယ်၊ မြကြောငယ်ရစ်သီ။ ကိုက်ဖူးငယ်စီသည် ပွင့်သိင်္ဂီ ရွှေရင်ခတ်ကယ်တို့ ရှစ်ရပ်ကယ်တစ်ခိုက စိုလှတယ်လေး။” တောင်လေကသုန်သုန်တိုက်လာသည်။ လေသုန်သုန်မှာဖုန်လုံးကြီးတွေဝှေ့ပါလာတတ်သေး၏။ နေကလည်း ရဲရဲပွင့်သည်။ ဖုန်သောသောကပ်၊ ချွေးစိုစိုမှာ လေအဟုန်ကြောင့် တစ်ခဏ၊ တစ်ဒင်္ဂ အပူသက်သာစေ၏။ သို့သော် နေအပူကို လေမကူနိုင်ပါချေ။ ကောင်းကင်သည် ဟင်းလင်းပွင့်နေ၏။ မြူတိမ်တစ်စ ကြက်မတစ်ဝပ်စာ ပြာလွင်လွင်သည် အရပ်ရှစ်မျက်နှာမှ စုန်စုန့်တက်လာကာ တလောကလုံး ဖုံးလွှမ်းထားသည်။ ကောင်းကင်ပြာအောက်တွင် ရိုးတံကျဲသစ်ပင်တချို့ ပုရစ်ဖူးနုနုဖြင့် အစိမ်းသစ် ဆင်ထားသည်။ အပြာ နှင့် အစိမ်းနုက အပူရောင် အဝါကို အနားသပ်ထားသဖြင့် တန်ခူးဆန်းစ “နွေ”သည်နေပျော်ပါသေး၏။တော်သေးသည်။ သဘာဝသည် ‘အကောင်း’ဘက်က စစ်ကူထိုးပေးသည်။ ရွက်ဖူးကိုက်စီအစိမ်းမှာ လဲ့လဲ့ရွှေရောင် ပွင့်ငုံဖူးလေးတွေလည်း စွင့်လာဖို့ အားယူလာသည်။ မကြာမီ ရွှေရင်ခတ်တို့ ဝါဝါထိန်လာတော့မည်။ သည်လိုဖြင့် လောကရှစ်ခွင် ကြည်နူးသာယာဖွယ်အတိ ဖြစ်တော့မှာသေချာသည်။…