ဆူးငှက် မျက်လုံးအိမ်အတွင်း ပူနေသလို ခံစားနေသည်။ မျက်ရည်တွေကလည်း အလိုလို စီးကျလာသည်။ လက်ဖဝါးလေးတွေက စပ်ရှိန်းရှိန်း။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ညောင်းညာနေသလို ခံစားရသည်။ အမေက ထမင်းအိုး တည်နေရာမှ “ဟိုကောင်လေး မထသေးဘူးလား။ နေမြင့်လှပြီ၊ ကျောင်းသွားရင် ကတိုက်ကရိုက် ဖြစ်ရော့မယ်။ နှိုးလိုက်ဦးတော့်” ဟု အဖေ့ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ အဖေက ခြင်ထောင်အား လှပ်၍ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လှုပ်ရမ်းလိုက်သည်။ အဖေ့လက်က အေးစက်သွား၏။ ကြက်သီးများပင် ဖြန်းကနဲ ထကာ စိမ့်ခနဲ တုန်ခိုက်သွားသည်။ “ဟ ကိုယ်တွေလည်း ပူလို့ပါလား။ ဒီကောင်တော့ ဖျားပြီထင်တယ်” ဟုပြောကာ ဆွဲထူးပွေ့လိုက်ပြီး ခြေတွေလက်တွေ နဖူးတွေ စမ်းကြည့်သည်။ “ဖျားရောပေါ့၊ မနေ့ညနေက မျောက်ရှုံးအောင် ဆော့၊ ပြန်လာတော့ ချွေးမတိတ်သေးဘဲ…
Read Moreမမချစ် ငန်းဆေးနှင့် ဆရာမြိုင့် ဆေးရည်
