ဆူးငှက် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီးမတိုင်မီ ၁၉၂၀ ဝန်းကျင်။ မန္တလေးမြို့ လမ်း ၈ဝ တရုတ်တန်းနှင့် ၂၉ လမ်းထောင့်ရှိ ဇလားပုံမှန်အိမ်ကြီးတွင် ရေနံမီးထွန်းညှိထားသည်။ မှန်အိမ်ကြီးမှ အလင်းရောင်က တရုတ်တန်းကျောက်ကြမ်းလမ်းပေါ် ဖြာကျနေသည်။ တစ်ဖက် လမ်းထောင့်မှာ ဗဟိုရ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရှိ၏။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်နှင့် မျက်စောင်းထိုးလမ်း၏အရှေ့ဘက်တွင် ဧရာမကွပ်ပျစ်ကြီးတစ်ခုပေါ်၌ လူငယ်တစ်စုသည် တယော၊ မယ်ဒလင်၊ ဘင်ဂျို၊ ဗမာဂီတာ၊ ဗျက်စောင်းများကို မြိုင်မြိုင်ကြီး တီးခတ်နေကြသည်။ ရပ်ကွက်ခံလူငယ်များကလည်း ကွပ်ပျစ်ကြီးပေါ် ထိုင်သူထိုင်၊ ရပ်သူရပ်နှင့် ဝိုင်းဝန်းကြည့်ရှုနေကြ၏။ လူငယ် ၂ယာက်က ဘင်ဂျိုတစ်လုံးစီကိုင်ကာ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် အပြိုင် တီးနေကြသည်။ စည်းနှင့်ဗျောက် လိုက်သူပင်လျှင် ဂီတ၏မြူးကြွမှုမှာ ပီတိသောမန ရိုးတိုးရွတဖြစ်လာပြီး “ဟဲ့ … ဘာတဲ့တုန်း …”၊ “အို .. ကိုငြိမ်းရေ ..”၊ “ကြိုးစားလိုက်ပါဦး ကိုတွေးရဲ့…”ဟု အသံတစာစာ တဟဲ့ဟဲ့ ဖြစ်လာတော့၏။…
Read Moreတရုတ်တန်း ဖျာဝိုင်း
