ဆူးငှက် ဆရာမြို့မငြိမ်းမှာ ၁၉၄၂ ခုနှစ်စတင်၍ စစ်ကြီးကြောင့် မတည်မငြိမ်ဖြစ်ကာ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့ရာ ၁၉၄၅ ခုနှစ် စစ်ကြီးပြီးသော်လည်း အခြေမကျသေး။ ၁၉၄၉ ၌ပင် မိမိနေအိမ်၌ စိတ်ချလက်ချ နေမည်ကြံကာမှ ရှိသေး။ပြည်တွင်းစစ်မီး တောက်လောင်ပြန်တော့ ပြေးဟယ်လွှားဟယ် ဖြစ်ရပြန်ကာ သည်အထဲ သူအင်မတန် ချစ်သော၊ ခင်မင်လေးစားသော နန်းတော်ရှေ့ဆရာတင်လည်း ကွယ်လွန်ခဲ့လေပြီ။ နန်းတော်ရှေ့ဆရာတင် မကွယ်လွန်မီက သားဖြစ်သူရွှနန်းတင်နှင့် ချွေးမ ခင်စန်းတင်တို့အား ဇာတ်တစ်ဖွဲ့ တည်ထောင်ပေးလိုသော ဆန္ဒပြင်းပြခဲ့သည်ကို ဆရာမြို့မငြိမ်းသိရှိခဲ့ရသည်။ ယခုလေးစား ကြည်ညိုရပါသော နန်းတော်ရှေ့ဆရာတင် ကွယ်လွန်သောအခါ ထိုတာဝန်မှာ မိမိနှင့်သက်ဆိုင်သွားလေပြီဟု စိတ်ထဲတနုံ့နုံ့လည်းဖြစ်နေ၏။ သို့သော် မတတ်နိုင်။ ကိုယ့်ကိုယ်နှိုက်က အဘိုးအဘွားနှင့် ဇနီးမယားအပေါ် မှီခိုနေရသူ။ မိသားစုတာဝန်ပင် ခေါင်းလွှဲနေသည့် အခြေအနေဖြစ်၏။ ထိုဝေဒနာက လူမသိသူမသိ အဖိစီးကြီး ဖိစီးနေရသည်။ နောက်ဆုံး တတ်နိုင်တာလေးတစ်ခုက မင်းသမီးခင်စန်းတင်အတွက် အငြိမ့်သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်…
Read Moreနိဒါန်းသဝဏ်လွှာ
